Today we celebrate fondly the life of my fellow-nerd and math-puzzles-partner. Father-in-law to me and Samyojita, a father to Rohini and Ashok, and father-like to the entire extended Nadkarni clan.
Quick to quip and sharp of memory, his attention to detail ranged from Sanskrit verses he had learnt in his childhood, the Karwar environs where he grew up, and whether I had put the parking brake when I parked the car! He held himself and others to exacting standards, while unconditionally doting on all - a true patriarch who uplifted his dear ones and cared for their nurturing and well-being.
I cite excerpts from Mangesh Padgaonkar's poem that fits Baba so well, and also depicts how we all feel:
आजोबांच्या खोलीत आता धुकं धुकं धुकं
आजोबांचं जग सगळं मुकं मुकं मुकं
जेवताना आजोबा लाडात येत
आणि मला आपल्या ताटातली भाकर देत
जेवता जेवता मधेच थांबत
आणि एक भला मोठा ढेकर देत
मी म्हणायचे रागावून, "आजोबा, bad manners, what are you doing?"
आजोबांचं हसून उत्तर, "I am just ढेकरing"
आजोबांना पडलं होतं भलं मोठं टक्कल
आजोबा म्हणायचे, "ज्यांना असतं टक्कल, त्यांनाच असते अक्कल"
....
मी जवळ गेले की मला म्हणत,
"बेटा एक लक्षात ठेव - एकटं एकटं जातां आलं पाहिजे
आणि स्वतःला स्वतःशीच गाता आलं पाहिजे"
मग मी गोंधळत विचारायचे, "आजोबा म्हणजे हो काय?"
आजोबा मोठ्याने हसून म्हणत,
"म्हणजे काय, म्हणजे काय? म्हणजे नाकात दोन पाय!"
...
आजोबांच्या खोलीत आता धुकं धुकं धुकं
आजोबांचं जग सगळं मुकं मुकं मुकं
No comments:
Post a Comment